Święci Równi Apostołom Cyryl i Metody Nauczyciele Słowian byli rodzonymi braćmi, synami bogatego bułgarskiego wojewody mieszkającego w mieście Tesaloniki. Starszy z braci Metody (urodził się około 820 r.) w wieku dojrzałym służył w wojsku i wkrótce został rządcą jednej z prowincji. Po 10 latach porzucił pracę i złożył śluby zakonne. Młodszy o 7 lat Cyryl, otrzymawszy wszechstronne wykształcenie odszedł do monasteru. Wkrótce został prawie siłą ściągnięty do Konstantynopola, wyświęcony na duchownego i wyznaczony na bibliotekarza przy świątyni św. Zofii oraz nauczyciela filozofii w głównej uczelni stolicy. Później drogi obu braci ponownie się zeszły. Jedenaście wieków upłynęło od chwili kiedy dwaj mnisi greccy Cyryl i jego starszy brat Metody przyjechali do stolicy Wielkich Moraw. Na prośbę morawskiego księcia Rościsława przysłali ich patriarcha oraz cesarz Konstantynopola, aby nieśli pomoc w szerzeniu i pogłębianiu wiary chrześcijańskiej w księstwie Moraw. Zapewne nikt z ówcześnie żyjących ludzi, na czele z naszymi sołuńskimi braćmi, nie zdawał sobie sprawy z dziejowej doniosłości tego momentu. W księstwie morawskim pracowało już wtedy sporo misjonarzy, przybyłych głównie z sąsiedzkich krajów niemieckich, ale również z Włoch, być może z Belgii, Irlandii. Jednakże powodzenie ich działalności było mierne. Nie znając dostatecznie języka tutejszych Słowian, odprawiając nabożeństwa w nieznajomym łacińskim języku nie mogli oni znaleźć posłuchu wśród rodzimej ludności. Przeciwko nim występują dwaj młodzi bracia, mnisi greccy, którzy postanawiają użyć środka w tych stronach niebywałego, a mianowicie postanowili wprowadzić nie tylko do nauczania religii ale również do nabożeństwa język ogólnie zrozumiały. Tego typu posunięcia miało im przynieść ogromną przewagę nad łacińsko-niemieckimi duchownymi. Zapewne św. Cyryl i Metody nie zdawali sobie sprawy z wagi swego śmiałego posunięcia, który w efekcie okazuje się epokowym dla kulturalnego rozwoju narodów słowiańskich. Stworzony przez nich język liturgiczny nie utrwalił się wprawdzie i nie utrzymał na Morawach, ale nie zanikł z upadkiem ich dzieła w tym kraju, lecz przeszczepiony przez wygnanych stamtąd po śmierci św. Metodego ich uczniów na Bałkany, a potem przeniesiony z Bułgarii na Ruś, zapuścił tam trwałe korzenie.
Działalność misyjna Cyryla i Metodego od roku 869 arcybiskupa panońskiego, potem morawskiego miała doniosłe znaczenie dla powstania i rozwoju piśmiennictwa słowiańskiego. Przez opracowanie nowego alfabetu głagolicy dla języka Słowian i przez przełożenie na ten język ksiąg liturgicznych i Pisma Świętego bracia sołuńscy stali się faktycznymi twórcami słowiańskiego piśmiennictwa i słowiańskiej liturgii. W tekstach źródłowych z tamtego okresu często wspomina się o braciach Cyrylu i Metodym jako o tłumaczach ksiąg liturgicznych.
Język jaki stworzyli św. Cyryl i Metody stał się na długie lata nie tylko językiem liturgicznym ale również kulturalnym i literackim językiem ogromnej części Słowian obrządku wschodniego (Prawosławnych). Odegrał on wielką rolę dla Słowian, podobnie do łaciny na zachodzie, a nawet o tyle większą, że utrzymał od niej dłużej. Język Braci Sołuńskich wywarł ogromną rolę w kształtowaniu się rodzimych języków literackich, zwłaszcza dzięki bliskim związkom pokrewieństwa w budowie gramatycznej i słownictwie.
Święci Cyryl i Metody uważani są za świętych zarówno przez Cerkiew prawosławną jak i Kościół rzymskokatolicki. Imię Cyryl pochodzi z języka greckiego i oznacza „Pański” lub z języka perskiego i oznacza „słońce”. Imię Metody pochodzi z języka greckiego i oznacza „uporządkowany”.
Źródło: http://sandomierz.cerkiew.pl/?page_id=238
Święci Apostołowie Słowian, równi apostołom, Cyrylu i Metody, módlcie się do Boga za nas!